Белая А.І. Абрысы роднага. Нацыянальныя локусы культуры ў беларускай прозе эпохі рубяжа

Манаграфія. — Баранавічы: БарДУ, 2015. — 206 с.Комплексна абгрунтоўваецца паняцце «эпоха рубяжа» ў дачыненні да першай трэці XX стагоддзя як часу грандыёзных сацыяльна—палітычных і культурных трансфармацый; разглядаюцца вобразы этнапрасторы, найбольш распаўсюджаныя ў беларускай прозе акрэсленага перыяду, выяўляецца іх метафорыка—сімвалічнае значэнне і роля ў рэпрэзентацыі часавых характа-рыстык эпохі; ацэньваецца роля локусаў культуры як сродкаў мастацкай крыптаграфіі, запатрабаванай рэаліямі літаратурна—грамадскага жыцця 1920—х — 1930—х гадоў. У неабходнай меры ў працэсе аналізу прыцягваюцца творы іншых перыядаў, жанраў і літаратур.
Адрасавана выкладчыкам, студэнтам, аспірантам і ўсім, каго цікавяць закранутыя праблемы. Выданне можа быць выкарыстана ў якасці вучэбнага дапаможніка па гісторыі беларускай літаратуры, беларусазнаўству, культуралогіі.Першая трэць XX стагоддзя як«эпоха рубяжа».
Локус дома(хаты) як форма мастацкай рэпрэзентацыі асобы і гісторыі ў пераломны час.
Мяжа і яе ідэйна—культурныя эквіваленты ў літаратурных творах «эпохі рубяжа».
Метафарызацыя выклікаў часу ў локусах лесу і балота.
Беларускі шлях: з вёскі ў горад праз мястэчка.
Млын, хутар і малатарня ў святле мастацкай умоўнасці.
Локусы воднай плыні як сродак экзістэнцыйнай інтэрпрэтацыі карцін эпохі ў прозе1920-х—1930-х гадоў.